Конструктот на македонското уставно судство за жал сеуште е субјект на негово развивање или подобро и најново – деконструктирање од неговата современост како чувар на уставниот поредок на државата до современите форми на опструкција на правдата во кои се покажуваат причините зошто се формирал онаков каков што е. Скандалот со помилувањата на Иванов како што забележуваме има сериозни последици во можните судски постапки, екстрадициски постапки и постапки за азил на меѓународен план. Имено самото повлекување на веќе еднаш дадена амнестија е сериозен проблем со кој се соочуваат случаите на поранешното СЈО,а сега во рацете на обвинителството за гонење на организиран криминал и корупција.
Консеквентно на тоа секој држава сонува за функционален Уставен суд. Меѓутоа треба да се разбери дека Уставниот суд нема никаква врска со „регуларното“ судство односно третата власт во државата. Тој не работи согласно Законот за кривична постапка или Законот за судовите, туку врз Уставот и Деловникот. Во однос на избор на членовите на тој суд, критериумите не се толку високи колку што би биле при избор на судија во основен суд, што упаува на политичка флексибилност. Послендното „будење“ на Уставниот суд да одлучува во однос на законитоста на повлекувањето веќе дадените амнестии, фрла сериозна закана за владеењето на правото во земјата, како и претставува своевидна опструкција на правдата. Дали Уставниот суд на Северна Македонија не ја гледа целосната слика или одбива да ја види целосната слика ќе дознаеме наскоро. Тоа повлекување на помилувањата поранешниот претседател беше конструктот врз кои се изградија случаите против пораншните високи функционери, случаи што требаа ја ја вратат правната сигурност во државата. Мал флешбек би ни бил корисен за темава, кон и од точка на национална траума од слабо претседателство на републиката од перспектива на опструкција на правдата.
